نقش پیشگیری کننده نانو ذرات اکسید منیزیم در فراموشی ناشی از مورفین در موش کوچک آزمایشگاهی

    مصرف قبل و بعد از آموزش آگونیست‌های اوپیوئیدی مانند مورفین باعث تخریب حافظه می‌شود.  برخی مکمل‌های منیزیم اشکال مختلف حافظه از قبیل حافظه‌ی کوتاه مدت، بلند مدت و کارکردی را بهبود می‌بخشند، اما دشواری ورود منیزیم از سد خونی مغزی، استفاده از این یون را با محدودیت روبرو ساخته است.  نانوذرات معدنی مانند نانوذرات اکسید منیزیم به دلیل خاصیت فیزیکوشیمیایی منحصر به فرد به راحتی از سدهای بیولوژیک عبور می‌کنند، اما نقش آن‌ها در حافظه و فراموشی مشخص نیست.  در مطالعه‌ی حاضر اثر نانو ذرات اکسید منیزیم بر فراموشی ناشی از مورفین بررسی شده است.  در مطالعه‌ی حاضر از موش‌های سوری نر در محدوده‌ی وزنی ۳۰-٢۵ گرم، در ۱۲ گروه شامل کنترل، دریافت کننده‌ی مورفین در دوزهای 5 و 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم و دریافت کننده‌ی نانو اکسید منیزیم در دوزهای 1، 5/2، 5 و ۱۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم و گروه‌های تداخلی مورفین و نانو اکسید منیزیم مطالعه شدند.  برای ارزیابی حافظه‌ی احترازی غیرفعال از دستگاه استپ داون استفاده شد.  نتایج نشان داد مورفین در تجویز پس از آموزش در مقدار ۵ میلی‌گرم بر کیلوگرم باعث فراموشی قابل ملاحظه‌ای می‌گردد.  نانو اکسید منیزیم در مقادیر 5/2، 5 و ۱0 میلی‌گرم بر کیلوگرم در تزریق پس از آموزش سبب بهبودی حافظه‌ی احترازی غیر فعال شد، ولی بر فعالیت حرکتی حیوان بی‌تأثیر بود و  در مقادیر فوق از فراموشی ناشی از مورفین ممانعت نمود.  به نظر می‌رسد نانو اکسید منیزیم با عبور از سد خونی - مغزی و دخالت در مسیرهای حافظه از بروز مکانیسم‌های مرتبط با فراموشی ناشی از مورفین پیشگیری می‌نماید.